Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
səccadə — ə. 1) üstündə namaz qılınan kiçik xalça və s.; 2) canamaz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ibrə — 1. is. <ər.> İynə, mil, əqrəb. Saat ibrəsi. Kompas ibrəsi. 2. is. köhn. Əldətoxunma şal, yun parça. <Xırdaxanım:> Mən də sənə borclu oluram bir dəst şaldan libas ibrə işləməli. N. V.. <Odabaşı:> Hətta Mirzə Əhməd ağa bir ədəd… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
namaz — is. <fars.> din. Müsəlmanların gündə beş dəfə müəyyən vaxtlarda müəyyən qaydalar üzrə icra etməli olduqları ibadət. Namaz qılmaq – bu ibadəti icra etmək. <Məşədi Əhməd> adəti üzrə ucadan sübh namazını qılırdı. S. H.. <Kişi> bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səccadə — is. <ər.> din. Mömin müsəlmanların namaz qılanda istifadə etdikləri kiçik xalça və ya parçadan tikilmiş döşənək; canamaz. Bununla bərabər hacı dayım o qədər mömin və o qədər namaz qılan idi ki, səhərdən axşamadək səccadə qabağında namaz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vird — is. <ər.> Dindarların bir savab iş kimi tez tez söylədikləri, təkrar etdikləri dini kəlam, söz, ifadə. Gər vəfa qıl bu Xətayi bəndənə, ya qılma, kim; Ruzü şəb verdim sənə zikrü duadır, bilmiş ol. X.. Əhli dünyayə virdi lənətdir; Gecə gündüz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
